sobota, 18 listopada 2017

mpreg 20


„Bezsenne Noce

- Eli… Co się wydarzyło poprzedniej nocy? – pytam zaskoczonego chłopaka. Najwyraźniej nie spodziewał się, że już nie śpię. O jedzeniu czekolady przed śniadaniem też sobie porozmawiamy…
- Nie mam pojęcia o czym mówisz – odpowiada spokojnie. W jego zachowaniu wyczuwam coś dziwnego. Nie dam się spławić byle czym.
- Eli, ja nie żartuję! Co się wczoraj stało?! – tym razem nie ustąpię. Wyciągnę z niego prawdę, choćby nie wiem co!
- Nic – zbywa mnie, odgryzając kolejny kęs. – Mmm… Pyszna, prawda? – zwraca się do dziecka, uśmiechając. – Bez marcepanu o wiele lepsza. – Ten dźwięk… Sposób, w jaki go wydaje… Jestem pewny, że już go słyszałem. Do teraz rezonuje w moim wnętrzu, domagając się powtórki.
- Nie ignoruj mnie! Ja chcę wiedzieć, rozumiesz?! - niby nie robi nic złego, ale… Samo to, jak je, wydaje mi się zbyt erotyczny. Kusi mnie do czegoś, o czym nie ma zielonego pojęcia.
- Bądź ciszej, bo obudzisz swoich rodziców – karci mnie ostro, po czym rozkoszuje się kolejnym kęsem. Tego już za wiele… Wyskakuję z łóżka jak poparzony i podchodzę bliżej. Odsuwam krzesło, na którym siedzi i łapię jasnowłosego za ramiona, zmuszając by wstał.
- Zabieraj ręce – syczy. Jego fiołkowe oczy spoglądają na nie tak, jakby były jadowitymi wężami.
- W nocy nie miałeś nic przeciwko, gdy cię dotykałem – gwałtownie unosi na mnie wzrok. Jednak trafiłem… - Chcę wiedzieć, co dokładnie zaszło miedzy nami? Mam do tego prawo! Nie wykorzystuj chwili słabości przeciwko mnie i zacznij w końcu mówić! Co się działo?
- Nic – spuszcza wzrok. Jego ton wydaje się obojętny, lecz serce... Czemu jest taki poruszony? Wyciągam rękę i dotykam jego klatki piersiowej.
- Kłamiesz – wyrokuję, czując pod opuszkami szybkie uderzenia.
- Pijak nie będzie mnie pouczać – odpycha mnie od siebie, by ponownie usiąść.
- Nie jestem pijakiem! – zaczynam nerwowo krążyć za jego plecami. – Dobrze wiesz, że nigdy się tak nie zachowywałem, ale ty…
- Więc to moja wina, tak? – przerywa mi, drwiąc ze mnie gorzko.
- Nie twoja, ale…! – Nie! Nie krzycz na niego! Nie powinien się denerwować! – Porozmawiajmy jak normalni ludzie – odsuwam sobie krzesło i siadam obok. Jasnowłosy posyła mi kolejne, wściekłe spojrzenie, po czym kieruje wzrok na swoje dłonie.
- O nie, rozpuściła się… - wkłada palce do ust i przymyka powieki. Czuję niekontrolowaną falę gorąca. Moja wyobraźnia, jak na zawołanie, podsyca ten stan, przypominając wczorajsze wizje. Różowy język chłopaka pozbywa się słodkich resztek, a ja… Chciałbym go poczuć w zupełnie innym miejscu. Jeśli natychmiast nie przestanie, zrobię mu coś bardzo, bardzo złego…
- Eli – chrząkam, bo zaschło mi w gardle od fantazjowania. – Nie cofnę tego, co się stało, ale… Proszę, nie rób tak… - sięgam po jego dłoń i splatam nasze palce. Natychmiast próbuje ją wyszarpać. Nie chcę go rozdrażniać, więc pozwalam, by uwolnił rękę. – Mów.
- O czym? – ależ on jest uparty!
- O wczorajszej nocy. Zrobiłem ci coś niewłaściwego, tak? – trochę się boję jego odpowiedzi. Jeśli się okaże, że go wykorzystałem, co wtedy zrobię?
- Niewłaściwego? – powtarza po mnie, zamyślając się. – To zależy, jak na to spojrzeć – wzdycha. – Jeśli chodzi ci o to, że zmusiłeś mnie, abym położył się z tobą do łóżka, wpychałeś łapska pod moje ubrania i nazywałeś gryzoniem, to masz rację. To było bardzo niewłaściwe – punktuje popełnione grzeszki.
- Przedstawiasz to tak, jakbym cię próbował zgwałcić, a ja chcę tylko dotykać dziecka! – policzki palą mnie żywym ogniem na sama myśl, że byliśmy o krok od seksu.
- Tłumacz to sobie jak chcesz. Skończyliśmy? – niecierpliwi się.
- Nie możesz się gniewać za to, że nazwałem cię „króliczkiem”! – czerwienię się jeszcze bardziej. – Nie ma w tym nic złego! – to najbardziej kretyński argument, jakiego mogłem użyć, lecz nic na to nie poradzę. Nadal nie ochłonąłem po usłyszeniu rewelacji sprzed chwili.
- Dla ciebie pewnie nie…
- Co było dalej? – zadaję pytania godne śledczego z filmów klasy „B”. Świetnie, Max. Po prostu świetnie…
- Nic. Odczekałem aż zaśniesz i uciekłem. Nie było to proste, bo ściskałeś mnie naprawdę mocno.
- Nie możesz mnie za to winić. Chcę być bliżej dziecka. I ciebie – dodaję, czekając na jego reakcję. Jasnowłosy obejmuje brzuch ramionami. – Spójrz na mnie – unoszę jego brodę do góry, bo bez przerwy unika mojego wzroku. – Nie wyglądasz za dobrze – dzielę się z nim swoimi obserwacjami. - Masz podkrążone oczy. Czemu wstałeś tak wcześnie? Wróć do łóżka, a ja przyniosę ci śniadanie.
- Nie jestem zmęczony ani głodny. Za to muszę skończyć szkice, więc jeśli pozwolisz, chciałbym zająć się pracą.
- Skoro zaczynasz dzień od czekolady, wcale się nie dziwię, że nie masz apetytu. Ojciec nie powinien dokarmiać cię słodyczami. Rozchorujesz się od nich.
- W przeciwieństwie do ciebie, on rozumie potrzeby dzidziusia – odgryza mi się, związując rozpuszczone włosy w ciasny kok przy pomocy gumki, którą zostawił wczoraj na stole.
- Cukier jest szkodliwy. Wolałbym…
- Tak, tak. Ty zawsze wiesz wszystko najlepiej. Zakładając, że jesteś taki wyjątkowy, czemu z nikim się nie związałeś? – mały złośliwiec… Zawsze uderza w najbardziej czuły punkt.
- Zrozumiesz to, gdy będziesz starszy – wstaję z krzesła i głaszczę go po głowie, dając do zrozumienia, że nadal ma mleko pod nosem.
- Czyżby nikt nie poznał się na twojej wyjątkowości? – szydzi, posyłając mi złośliwy uśmiech. - Wszechwiedzący, nieomylny, zawsze postępuje jak należ. Tylko z alkoholem masz problem…
Chciałem się wycofać, naprawdę, ale nie puszczę mu tego płazem. Podchodzę bliżej i pochylam się nad krzesłem. Dotykam jasnego policzka, po którym bardzo ostrożnie przesuwam kciukiem.
- Uważaj, króliczku… - mruczę, rozkoszując się jego bliskością - jeśli nie przestaniesz mnie prowokować, to się dla ciebie źle skończy.
- Nie boję się ciebie – jest tak blisko… Czuję ciepło jego ciała, zapach skóry… To jak igranie z ogniem, które tak bardzo mi się podoba. – Nic mi nie zrobisz. Noszę twoje dziecko – niespodziewanie łapie mnie za rękę i układa na swoim brzuchu.
- Eli… - szepczę cicho, bo wzruszenie odbiera mi mowę. Widząc moją reakcję, nastolatek wolną dłonią odpina dolne guziki piżamy i pozwala mi dotknąć swojej nagiej skóry.
- Tak lepiej? – pyta równie cicho, zupełnie jakbyśmy wymieniali między sobą jakieś ważne tajemnice.
- Tak – dukam, nie wiedząc, co jeszcze dodać.
- Lubisz dotykać dzidziusia?
- Tak – uśmiecham się do niego, przytakując. Ku mojemu zdziwieniu, blondyn odpowiada tym samym.
- Jeśli powiesz ojcu choć słowo o czekoladzie, zapewniam cię, że to ostatni raz. Co więcej, zdradzę mu prawdę o tym, jak mnie molestowałeś i kto wie, może dorzucę coś od siebie.
- Nie możesz! – bronię się. – Zostaniemy rodzicami. Powinniśmy trzymać się razem, a nie kopać pod sobą dołki!
- My? Razem? – otwiera szeroko oczy, po czym zaczyna chichotać, szczerze rozbawiony.
- Ja też mogę się postarać – prycham oburzony takim traktowanie.
- Udowodnij – żąda natychmiast.
- Żebyś wiedział, że to zrobię – unoszę się dumą. Myślałeś, że odmówię? Kiepska ta pułapka. Już prawie jestem ojcem. Nie ma dla mnie rzeczy niemożliwych do zrobienia.
- Nie mogę się doczekać… - uśmiecha się chytrze. – Skoro zależy ci na nas tak, jak mówisz, przywieziesz nam gorzką czekoladę z dużymi kawałkami karmelu. Dziecko bardzo jej chce.
- Co?! Ani mi się śni! Od razu zjadłbyś całą tabliczkę, a stąd tylko jeden krok od…
- Cukrzycy ciążowej – kończy za mnie zdanie. – Nie było tematu – sięga po swoje ołówki i zaczyna szkicować. Chyba się na mnie obraził.
- Eli… - kładę mu dłoń na ramieniu, lecz od razu zostaje strącona.
- Nie przeszkadzaj.
- Przecież wiesz, że to dla twojego dobra - próbuję go jakoś udobruchać.
- Tak, wiem – kontynuuje szkicowanie, zapominając o mojej obecności.

Przez cały ranek odczuwam silne wyrzuty sumienia. Przecież mógłbym mu kupić cholerną czekoladę. Chłopak ruszył mi na pomoc w środku nocy. Nie puścił pary z ust, wymyślając bajeczkę o tym, jak ciężko pracuję. Gdyby Peter Ford poznał prawdę, że dotykałem go bez pozwolenia, połamałby mi ręce… Tata brzydzi się osobami, które wykorzystują swoją siłę i pozycję, by krzywdzić innych, zwłaszcza słabszych. A mój króliczek jest taki bezbronny… Kolejny raz nazwałem go „swoim króliczkiem”, a nie tylko „króliczkiem”. Nie na to nie poradzę. Chcę go dla siebie. Gdy oblizał palce… Sam miałem ochotę to zrobić. Rzucić go na łóżko, rozebrać… Jego skóra… Jest taka miękka i gładka. Jeśli dodam do tego nowe życie, które w sobie nosi… Jak mogłem być tak ślepy? Przecież to najseksowniejsze stworzenie na świecie! To jak mówi, jak się porusza, rysuje… Wykończy mnie!
Nie uwierzyłem, gdy powiedział, że do niczego nie doszło. Za dobrze znam samego siebie i wiem, że powstrzymanie się w takiej chwili, było poza moim zasięgiem. Może Eli wstydzi się tego, co zrobiłem? Gdybym tylko sobie przypomniał… Czemu muszę tak cierpieć?! Czy te udręki nie mają końca?
- Max, widzę, że nie piszesz. Chodź ze mną. Pomożesz mi – olbrzymia ręka taty ląduje na moim barku. Nie piszę, bo nie mogę. Obserwuję Eli, który od śniadanie szkicuje w ogrodzie. Martwi mnie zaciętość, z jaką to robi.
- O co chodzi, tato? Coś się stało? – pytam, uprzedzając najgorsze.
- Muszę pilnie pojechać na posterunek policji. Ponoć chłopaki mają problem z odpaleniem jednego z samochodów, a wiesz jakie to ważne. Nigdy nie wiadomo, kiedy będą musieli go użyć.
- Mam jechać z tobą?
- Nie. Mam dla ciebie inne zadanie. Mógłbyś skosić trawnik i poprzycinać tamte krzewy? – wskazuje na zarośnięty busz, godny skrawka dżungli amazońskiej. – Twoja mama nie daje mi spokoju, a ja naprawdę nie mam kiedy tego zrobić – tłumaczy się. – To jak, synku, mogę na ciebie liczyć?
- Jasne, tato – w tonie mojego głosu trudno doszukać się entuzjazmu, bo nie cieszy mnie harówka na świeżym powietrzu w trzydziestostopniowym upale, ale mus to mus…
- Dzięki – niedźwiedzia łapa prawie wbija mnie w ziemię. – Wrócimy z mamą wieczorem – odchodzi w kierunku garażu. Jednak po chwili zmienia zdanie i cofa się z powrotem.
- Co jeszcze mam zrobić? – kolejne polecenie było tylko kwestią czasu. Czasami czuję się jak Herakles. Zmuszają mnie do najgorszych prac.
- Zerknij na Eli dobrze? Wydaje mi się taki przygaszony – zmartwiony, zerka w kierunku altanki.
- Czekoladą go nie pocieszyłeś – uszczypliwie daję mu znać, iż odkryłem ich mały spisek.
- No cóż – ojciec zaczyna się śmiać. – Zawsze warto spróbować.
- Wiesz, że to mu może zaszkodzić? – tym razem to ja zachowuję się jak odpowiedzialny dorosły, który za chwilę wygłosi wykład na temat zdrowego żywienia.
- Zaszkodzić? Synu, osłabiasz mnie – z niedowierzaniem kręci głową. – Gdy twoja mama nosiła cię pod sercem, jadła tabliczkę dziennie i nic jej nie było. Eli jest młody. Nie ma zbyt wielu powodów do radości. Gdy przemycę mu coś słodkiego, uśmiecha się. Czasami jest to jedyny uśmiech, jaki widuję na jego twarzy w przeciągu całego dnia, więc jeśli sądzisz, że przestanę go rozpieszczać, to grubo się mylisz, jasne? – Wystarczy wzmianka o dziecku i dziadek już na mnie warczy. – Do wieczora – rzuca oschle.
Proszę, jaki bojowy… Zachciało mu się „rozpieszczania”. Skoro tak, mógł mu dać coś, co lubi. Na samo słowo „marcepan”, jego ulubieniec zareagował alergicznie. Czuję nieopisaną satysfakcję na myśl, że jego starania spełzają na niczym.
Koszenie idzie mi bardzo opornie. Jest gorąco. Pot leje się ze mnie strumieniami i zaczynam żałować, że nie potrafię być bardziej asertywny. Eli nie ma takiego problemu. Nie przerywa swojej pracy nawet na chwilę. Wstał od stołu tylko wtedy, gdy skończyły mu się czyste kartki. Już dawniej zauważyłem, że jest niesamowicie zorganizowany, jak na artystę. Powinienem brać z niego przykład. Ciężko skupić się na pisaniu, gdy tak wiele rzeczy mnie rozprasza.
Gdy udaje mi się uporać z trawnikiem, odstawiam kosiarkę i idę na górę wziąć prysznic. Mam również okazję przyjrzeć się nowym grafikom, które mój mały współlokator poukładał na stole. Są piękne. Naprawdę piękne. Mam wrażenie, że jego styl nieco się zmienił. Kreska wydaje się znacznie lżejsza, nadając całości ulotnego wyglądu. I jest ich naprawdę sporo. Chyba rzeczywiście zasługuje na jakąś niewielką nagrodę…
Zakradam się na dół, lecz Eli zdążył mnie ubiec. Jest już w kuchni i wyciąga warzywa z lodówki.
- Znowu wyręczasz mamę? – zagaduję go widząc, iż zabiera się za gotowanie obiadu.
- Ty z pewnością tego nie zrobisz – myje ręce i wyciąga z szafki garnek do gotowania ryżu. Wciąż ten dystans…
- Muszę coś załatwić. Za chwilę wrócę, dobrze? – sięgam po kluczyki od swojego samochodu, które leżą na blacie.
- Skoro tak mówisz – mamrocze pod nosem, nawet nie patrząc w moją stronę. Boczy się na mnie. Za pół godziny zmieni zdanie. Zadowolony z siebie idę do auta.
Kilka minut później stoję przed nie lada dylematem. Sklep jest olbrzymi. Wybór produktów niezliczony, lecz nic nie przyciąga mojej uwagi. Za tłuste, za słodkie, z orzechami… Orzechy odpadają. Może być na nie uczulony. Odnajduję czekoladę, na którą miał największą ochotę. Tabliczka ma prawie czterysta gram. Czemu jest taka duża? Nie ma nic mniejszego? Wolałbym coś, co nie zaszkodzi dziecku… Z drugiej jednak strony, skoro chcę mu sprawić przyjemność, może warto kupić to, czego chce?
Na pomoc przychodzi mi inna, ciężarna klientka, której towarzyszy mama oraz córeczka, siedząca w zakupowym wózku. Sięga po kilka malutkich batoników i odchodzi w kierunku działu z chemią gospodarczą. Z wielkim zainteresowaniem postanawiam sprawdzić, na co się skusiła. Czekolada bez cukru? To jest to! Zadowolony z siebie chwytam kilka batoników i biegnę do kasy.
Wracając do domu odpakowuję jeden z nich i odgryzam spory kawałek. Smak jest… dyskusyjny. Producent zapewnia, że jest zdrowa i zawiera wiele witamin. Eli powinien być zachwycony.
Postanawiam dać łakomczuchowi tylko jeden batonik, a resztę chowam w samochodowym schowku. Ucieszony dobrze wypełnioną misją, udaję się do kuchni, w której pachnie czymś wyjątkowo smakowitym.
- Króliczku? Gdzie jesteś? Mam coś dla ciebie… - wołam blondyna, lecz odpowiada mi cisza. Pewnie skończył gotować i wrócił do altanki. Otwieram drzwi, prowadzące do ogrodu. Pierwsze co słyszę, to wesoły śmiech Eli. Co go tak rozbawiło? I dlaczego wdzięczy się do Freddiego?!

78 komentarzy:

  1. Ty tak serio pytasz? Oczywiście, że chcemy!!!! Nie zadawaj głupich pytań, tylko wstawiaj :D Czekam cierpliwie, ale wszystko ma swoje granice, pamiętaj o tym !! ^^

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cierpliwie... Już ja znam Twoją "cierpliwość" :D

      Twój Kitsune

      Usuń
  2. Melduję, że wszystkie siekiery, narkotyki, tomahowki, zbereźne przedmioty, tajne teczki do blackmailu i cała reszta schowana na dnie szafy i w tej chwili jestem BARDZO grzeczną, niewinną Gąską :) Także wrzucaj <3
    Ślepe O.

    OdpowiedzUsuń
  3. Melduję, że wszelakie siekiery, narkotyki, tomahawki, zbereźne przedmioty, tajne teczki do blackmailu i cała reszta schowana na dnie szafy i w tej chwili jestem BARDZO grzeczną, niewinną Gąską :) Także wrzucaj <3
    Ślepe O.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Interesują mnie zwłaszcza te "zbereźne przedmioty" :D Nie chowaj ich. Przydadzą się :D Nigdy nie wiadomo, skąd nadejdzie inspiracja :D

      Twój Kitsune

      Usuń
  4. Potrafisz przyprawić człowieka o zawał...
    To pytanie jest zbędne. Jak tylko poprawisz i uznasz, że jest ok, to wrzucaj. Czekamy przecież :) A.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wolę zapytać. Może się okazać, że powiecie "nie" i też będę musiał się z tym liczyć :D

      Twój Kitsune

      Usuń
    2. Tutaj raczej nie trafisz na żadnego masochistę, który dobrowolnie odwiedzie Cię od wstawienia rozdziału.
      A co do niego właśnie, już myślałam, że będę skakać pod sufit że szczęścia. Eli z Maxem coraz śmielej sobie poczynają, i to lubię, ale cholera, czemu zawsze, jak tylko zaczyna być dobrze, na horyzoncie musi pojawić się konkurencja? Freddy, kiedy się wreszcie odczepisz od Eli? A.

      Usuń
    3. Zawsze zdarzy się jakaś "czarna Gąska" w rodzinie :D
      To był taki fajny rozdział. Nie psujmy sobie czekoladowego klimatu :) Freddy jest mi potrzebny do wielu rzeczy. Nie może odejść.

      Twój Kitsune

      Usuń
    4. Freddy może i odejść nie może, ale może Max mu pomoże? :D A.

      Usuń
    5. Zna drogę do jeziora, to pewne :D

      Twój Kitsune

      Usuń
    6. W razie czego Max wybierze się z Freddim na pogaduchy, nad jezioro? W takim miejscu chyba łatwiej będzie mu wytłumaczyć pewne rzeczy :D A.

      Usuń
    7. Dokładnie tak :) Cieszę się, że po tak wielu rozdziałach znasz Maxa na wylot :D

      Twój Kitsune

      Usuń
    8. Znam na wylot? Ja? To na pewno nie, ale z pewnością co do Freddiego mamy takie samo zdanie. A Max pokaże jeszcze nie jedno swoje oblicze :) A.

      Usuń
    9. Max... On potrzebuje szkolenia. Czy zdołam go wysłać do odpowiedniego nauczyciela już w kolejnym rozdziale? Zobaczymy :D

      Twój Kitsune

      Usuń
    10. Szkolenia powiadasz. Musisz w takim razie wybrać najlepszego nauczyciela. A.

      Usuń
    11. On jest taki zagubiony. Potrzebuje pomocy :D

      Twój Kitsune

      Usuń
    12. I Ty mu pomożesz :) I przy okazji nam :D A.

      Usuń
  5. Niech tego Freddiego porwą kosmici!!! Niech spada na drzewo, bo tam miejsce małp...

    Max... Brak mi słów... Kobieta w ciąży(czy tam facet) powinna dostawać wszystko na co ma ochotę, gdyż tego wymaga dziecko!! Tu nie ma żadnych dyskusji, więc skończ z tym zdrowym jedzeniem!!!

    BATONIK BEZ CUKRU? OHYDA!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Batoniki bez cukru wcale nie są takie złe. Wiem, bo sam jadłem :D
      A Freddy... Chyba nie liczyłaś, że to już koniec między nimi, prawda? :)

      Twój Kitsune

      Usuń
    2. Liczyłam na to, że Max przywiąże mu kamień do nóg i wrzuci do jeziora na pożarcie rybkom :D

      Usuń
    3. Nawet nie wiecie po co Freddy przyszedł, a już go topimy... :D

      Twój Kitsune

      Usuń
    4. Nie ważne po co przyszedł ^^ niech go zjedzą rybki ^^

      Usuń
    5. Ale Freddy ma dobre intencje. Chyba :D Przekonasz się sama, gdy opublikuję rozdział 21 :)

      Twój Kitsune

      Usuń
  6. Napisałabym coś o Freddim... ale nie będę przed na noc złorzeczyć :D
    Za to napomknę o batonikach. Jak Max mógł je kupić ?!! Sam zauważył, że niedobre łakocie od ojca można sobie w buty wsadzić, a nie lepszy D:
    I jrszcze biedny Eli chciał tamtą konkretną czekoladę ;<<<
    Ślepe O.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Max do wszystkiego tak wolno dorasta... Krnąbrne dziecko mi się trafiło, ale co zrobić? Trzeba zacisnąć zęby i dalej wychowywać :D

      Twój Kitsune

      Usuń
  7. Freddie?! A Ty tu po co? Nie ma nikogo w domu. Arrivederci, aloha, adios, sayonara! Mam nadzieję, że nie przekupujesz Eli czekoladą. Jak tak, to Max nie ma szans. No bo serio? Batoniki bez cukru? Powiedział Ci dosłownie jaką chce czekoladę. DO-SŁO-WNIE! Wystarczy raz się go posłuchać i będzie z górki!

    Wegi
    PS. Nadal pamiętam drogę nad jezioro :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Poczekaj, poczekaj... Daj chłopakowi szansę :D Nie zabijajmy go tak od razu :D

      Twój Kitsune

      Usuń
    2. Jeśli mi też przyniósł czekoladę to może rozważę wysłuchanie tego... osobnika :D

      Wegi

      Usuń
  8. Serio Max własne dziecko chcesz karmić batonikiem bez cukru? Nie dziw się, że cię własne dziecko później nie lubi :)
    Co z ciebie za ojciec?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Max będzie, a właściwie już jest, świetnym ojcem :D

      Twój Kitsune

      Usuń
  9. Doczekałam się nowego rozdziału, hurra!! ;D
    I...tak szybko się skończył :( Chcę więcej !
    Pisz Lisku, pisz :)
    A Fredd’iego wyślij w kosmos! Albo niech Max go wyśle...nad jezioro :D

    P.S. Witam inne Gąski :D i pozdrawiam :*
    P.S.2. Wracam z M. z koncertów ze Spodka i w pociągu rozwożą poczęstunek - młody chłopak kelner. Po chwili M. do mnie: - patrz on ma lisa na głowie :D
    Jak parsknel śmiechem to się cały pociąg patrzył ;D ( lisa - chodziło mu o wygolona głowę i tylko taki kucyk jak lisi ogon) :D

    Serdeczności
    K-chan

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Witam, witam, hejka K-ejka :D
      Widać że Kitsuś ma fana #1 skoro już fryzurę zmienił :D Przystojny chociaż? ( ͡° ͜ʖ ͡° )

      Wegi

      Usuń
    2. Przystojny? To zależy jaki masz gust Wegi :D Jak na mój gust to całkiem przystojny :D Ja bym go wygłaskala po tym „Lisku” ;D No, ale... zostało mi tylko delektować się herbatką podaną przez niego :D

      Usuń
    3. Głaskacie innego liska "po lisku"? Dziewczyny... No zazdrosny jestem! :D

      Wasz Kitsune

      Usuń
    4. Jeszcze nikogo nie głaszczemy :D Pamiętaj ze Ty zawsze bedziesz na 1 miejscu do głaskania ;D

      Serdeczności
      K-chan

      Usuń
    5. I tak ma zostać :) Jestem bardzo zazdrosnym liskiem. Ewentualną konkurencję mogę zabrać na spacer nad jezioro :D

      Twój Kitsune

      Usuń
    6. Ty to masz dobrze. Lisy, herbatki i przystojniacy :D Jeszcze powiedz, że podał Ci ciasteczka owsiane! Chcesz się zamienić na chwilę? :D
      Bejbe, przecież wiesz, że zawsze będziesz pierwszy ( ͡° ͜ʖ ͡° )
      Ale chciałam Ci przypomnieć, że MY zawsze flirtujemy ;D

      Wegi

      Usuń
    7. No właśnie nie wiem... Czy jestem na pierwszym miejscu? Czy jestem jeden jedyny? Waham się... Jeśli inne lisy zajmą moje miejsce, pójdę płakać do kącika :(

      Twój Kitsune

      Usuń
    8. Ciasteczek nie podał :( Ale...ale...miałam swoje na podróż :D Ależ Wegi, mogę się zamienić na jakiś czas :D Ja sobie odpocznę od tego rozpieszczania :D Nawet mogę się pouczyć za Ciebie :D
      A Ty Lisku Nasz słodki i uroczy żadnego płakusiania w żadnym kąciku!
      Zawsze będziesz pierwszy ;) I żadne lisy inne nie mają szans! :D
      Jesteś Naszym oswojonym Liskiem :) A pamiętaj ze jestesmy odpowiedzialni już na zawsze za to co oswoiliśmy :))

      Serdeczności
      K-chan

      Usuń
    9. Przezorny zawsze ubezpieczony!
      Ostatnio nie mam czasu nawet spać, więc oddam trochę nauki komuś innemu:D
      Jak chcesz będę siedzieć z Tobą w tym kąciku nawet wieczność (Pod warunkiem, że masz lody :'D)

      Wegi

      Usuń
    10. Wegi, daj tej nauki trochę to Cię wspomogę :D Tylko byle nie matma! Brrr...tego to nawet ja nie zdzierżę! :D

      Serdeczności
      K-chan

      Usuń
    11. Matma to pikuś :D Robię do przodu i ogarniam tematy z liceum. Ty mi lepiej z geografią pomóż! Dziewczyno, ja tu się załamuję! A niemiecki to ja nawet dopłacę, żeby ktoś to ogarnął za mnie :D

      Usuń
    12. To z kolei dla mnie geografia to pikuś :D Jeden z moich ulubionych przedmiotów :) Zresztą z niego kiedyś maturę zdawałam :D Trzeba chyba jakoś się mózgami podzielić w celu przyswajania wiedzy :D Tylko z niemieckim to musimy komuś innemu mózg wykraść :D

      Serdeczności
      K-chan

      Usuń
    13. Jak byśmy razem pisały to murowane 100% :D
      A na niemiecki to kogoś się znajdzie! Może ktoś rozumie ten język, żeby łatwiej się w piekle porozumiewać? :D

      Wegi

      Usuń
    14. A my takie grzeczne to i piekielny język nam niepotrzebny :D

      Serdeczności
      K-chan

      Usuń
    15. Umiem liczyć do trzech po niemiecku przydam się??? Za to z angola jestem dobra więc zapraszam ^^

      Yumiko :*

      Usuń
    16. No pewnie ze sie przydasz :)) No to mamy matme, angielski, geografie. Ja jeszcze się pod biologią i językiem polskim mogę podpisać. Tylko nadal nie mamy nikogo od niemca :(

      Serdeczności
      K-chan

      Usuń
    17. No to na angielski mamy 2 osoby, bo też źle mi nie idzie :D + Chemia
      Kitsune, dołączysz do nas? Stworzymy niezwyciężoną armię mogącą przejść każdy test :D

      Wegi

      Usuń
    18. Ps. A co do tej grzeczności to bym polemizowała ( ͡° ͜ʖ ͡°)

      Usuń
    19. Ja i niemiecki? 3 lata prywatnych lekcji, a jedyne słowo, jakie zapamiętałem, to "wurst" :D Za to Joleen biegle mówi i pisze, a uczyła się wyłącznie w szkole. Nie pytajcie, jak to jest możliwe, bo nie wiem.

      Wasz Kitsune

      PS Właśnie sobie uświadomiłem, że "wurst" to rzeczownik, wiec piszemy "Wurst" :P

      Usuń
    20. Co?! Jak to możliwe?! Jestem w wielkim szoku. Szok, porostu szok. Może zaprzedała duszę diabłu? Hmmm....
      Ja nadal się uczę a nie umiem się nawet poprawnie przedstawić:'D

      Wegi

      Usuń
    21. Takie ogólne zdania nie są trudne. Wystarczy nauczyć się na pamięć i ok. Ja się poddałem przy czasie przeszłym. Mój mózg nie chciał przyswoić drugiej formy :D
      Czy Joleen zaprzedała duszę? Nie. Po prostu nauka języków nie stanowi dla niej żadnego problemu.

      Twój Kitsune

      Usuń
    22. Zawsze podziwiałam osoby dla których nauka języków obcych jest lajtowa. Mi zawsze przychodziło to z trudem (no poza angielskim :)), ale to pewnie kwestia nastawienia, bo na niemiecki od zawsze byłam negatywnie nastawiona. W każdym razie skoro Joleen opanowała ten przeklęty język to może się do nas przyłączy? :D Stworzymy kobiecą armie na testy :D Niezwyciężoną :D

      P.S. Mówisz Wegi ze my NIE jestesmy grzeczne? ;) Może to tylko literówka :D

      P.S. Kitsuneee...tęsknie za Eli’m :( Daj nam poczytać dalej o Nim :*

      Serdeczności
      K-chan

      Usuń
    23. Joleen nawet dla mnie nie ma czasu. Nie wiem, czy zechce pomagać. Musiałybyście same ją o to zapytać.
      Rozdział Bezsennych Nocy pojawią się albo w weekend albo wtedy, gdy skończę Najlepszego. Obecnie pisanie idzie mi dość opornie. Sam nie wiem, czego bym chciał, dlatego zmieniam wszystko dziesięć razy, a Wy czekacie...

      Twój Kitsune

      Usuń
    24. Niech zamienią z języka niemieckiego na japoński ;) A wtedy szkoła będzie dla mnie rajem ( i pewnie nie tylko dla mnie )

      Yumiko :*

      Usuń
    25. Uczyłaś się japońskiego? To nie jest prosty język. Opanowanie kilku tysięcy kanji to też sztuka.

      Twój Kitsune

      Usuń
    26. I do tego wymowa! Jedną "sylabę" można czytać na kilkanaście sposóbów!
      Tak K-chan, to zapewne literówka:D

      Wegi
      Ps. Ja jestem nastawiona na "zdać i więcej nie dotykać"

      Usuń
  10. W końcu następny rozdział! Moja radość była tak wielka... A to już koniec rozdziału i mam tylko takie "Eli, dlaczego?!?!" Rozdzialik jednak bardzo fajny, w końcu coś się dzieje między bohaterami. I Max podejmuje dorosłe decyzje XD
    Życzę mnóstwo weny <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To nie był krótki rozdział, serio :D Powtarzałem to setki razy i powtórzę jeszcze raz - za szybko czytacie :D

      Twój Kitsune

      Usuń
    2. Haha ok. Skoro za szybko czytamy, to zdradź nam jakiś patent, by czytało się nam wolniej ;P A.

      Usuń
    3. To zróbmy inaczej - zdradź mi patent, jak pisać szybciej, więcej i bardziej efektywnie? :D Nie radzę sobie z rozdziałami, tyle tego jest.

      Twój Kitsune

      Usuń
    4. Gdybym takowy znała, to z pewnością sama bym pisała. Ty masz po prostu za dużo pomysłów, a za mało czasu. Nie mam takiej mocy, by siedzieć Ci w głowie i móc kierować Twoje myśli ku temu, jednemu konkretnemu opowiadaniu. A.

      Usuń
    5. I tu się mylisz. Jestem zakochany z Eli, więc myślę o nim bez przerwy :) Problem pojawia się wtedy, gdy te myśli muszę zamienić na słowa, żebyście Wy też mogli o nim myśleć :D

      Twój Kitsune

      Usuń
    6. Kitsune wiedz, że my też myślimy o Eli i Maxie. Nieustannie. A.

      Usuń
    7. Tak? Ciekawe, ciekawe... :D

      Twój Kitsune

      Usuń
    8. Trochę więcej wiary w swoich czytelników ;) A.

      Usuń
  11. Niech ten Freddie się odczepi od niego

    OdpowiedzUsuń
  12. Hej,

    z mpreg'iem jestem na bieżąco i czekam na kolejne rozdziały ;) Mam nadzieję, że jeszcze długo będziesz pisał opowiadania, bo przywykłam do czytania Twoich wpisów ;)
    A co do opisu wyglądu Maxa, który podobno miał być umieszczony, to składam zażalenie, bo opowiadanie się już mocno rozwinęło (20 rozdział, gratuluję!), a o tym dalej nic :P

    Btw. Myślałeś nad zmianą motywu/ szablonu bloga na bardziej nowoczesny?

    Pozdrawiam, Aki

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dobrze, dobrze, postaram się o opis Maxa w kolejnym rozdziale :) W sumie dla mnie jest dość oczywiste jak on wygląda, ale zapomniałem Was wtajemniczyć :D
      Bardziej nowoczesny szablon? Szczerze? Sam nie wiem. Dla mnie osobiście, to nie ma znaczenia. Troszeczkę mnie irytuje, że dialogi są słabo wyróżnione i czasami zlewają się z tekstem, ale nikt nie narzeka, ja dostałem zakaz ruszania czegokolwiek, a Joleen jest zbyt zajęta, by w tym grzebać. Zmiany szablonu są bardzo pracochłonne. Może w święta coś pokombinujemy, by było bardziej czytelnie.
      Jeśli jest coś, co szczególnie Ci przeszkadza, daj mi znać. Może ja tego nie widzę, a to utrudnia czytanie, więc w razie czego pisz śmiało :)

      Twój Kitsune

      Usuń
    2. Skoro dostałeś zakaz, to się go trzymaj. Osobiście mnie ten szablon odpowiada i nic bym tu nie zmieniała. A kolorystyka jest chyba najlepsza z możliwych, jakie do tej pory widziałam. I w dzień i w nocy czyta się dobrze, oczy się nie męczą. Czasami proste rzeczy są najlepsze.
      A tak w ogóle, kiedy można spodziewać się 21 rozdziału?

      Usuń
    3. Zgadzam się z panią wyżej. Świetnie czyta się zarówno w dzień jak i w nocy :)

      Wegi

      Usuń
  13. Mech... Frediego zabiję, Polecę do sklepu po nawiększą czekolade jaką będą mieli, dam ją maxowi i on da ją 'króliczkowi ^^' i spalimy zwłoki frediego.

    Fajny rozdział lisie i czekam na więcej *w*

    Yumiko :*

    OdpowiedzUsuń
  14. Hej,
    no dobrze, że ojciec Maxa tak troszczy się o Eliego, a Freddy po co on tam? no ciekawe jak zasmakuje mu ta czekolada bez cukru...
    Dużo weny życzę...
    Pozdrawiam serdecznie Basia

    OdpowiedzUsuń
  15. Hejeczka,
    wspaniały rozdział, dobrze, że ojciec Maxa troszczy się o Eliego, a Freddy po co on tam? no ciekawe jak zasmakuje mu ta czekolada bez cukru... ;)
    Dużo weny życzę...
    Pozdrawiam serdecznie Aga

    OdpowiedzUsuń