Rozdział XIII

„Zdrajca”

- Chyba nie liczyłeś na to, że to już koniec, prawda? - Josh siada na łóżku i otwiera usta. Nie wie co ma powiedzieć. Patrzy na mnie tak bezradnie. Jestem rozczarowany. Spodziewałem się innej reakcji.
Sięgam do paska od spodni i powoli go odpinam. W przeciwieństwie do niego, nie czuję się speszony. Wprost przeciwnie. Lubię, gdy na mnie patrzy. Zawsze to robił. Jego błękitne tęczówki zdawały się rzucać mi wyzwanie – co teraz zrobisz? jak mnie zadowolisz? potrafisz dać mi więcej? Oddałem mu wszystko co miałem. Nawet moje serce, które przez tyle lat wzbraniało się przed miłością. Doszedłem do wniosku, że ja po prostu nie potrafię kochać. Maksymalnie angażowałem się w pracę, ale to wszystko. Żadnych uczuć, zbędnych emocji. Lubiłem seks, lecz nie ludzi, przy których się budziłem. Z nim było inaczej, a przecież nic nie zrobił, by mnie do siebie przekonać. Jedynie spojrzał w oczy, za to w taki sposób, iż mur, którym byłem otoczony, od razu runął. Owładnęła mną chora mania, każąca zagarnąć go dla siebie. Otoczyć luksusem, rozpieszczać. A teraz okazuje się, że nie tylko ja byłem pod jego wpływem. Jak sprzeczną istotą jest ten młody człowiek – z jednej strony nieśmiałość każe mu odwrócić wzrok, by nie patrzeć na moją nagość, a z drugiej płacono mu za znacznie bardziej wyuzdane rzeczy...
- Kochanie, coś nie tak? - pytam z troską.
-Tristan... Błagam cię... Zrobię co zechcesz, ale nie każ mi...
- Uspokój się. Przed chwilą było ci dobrze, prawda? Nie oznacza to jednak, że nie może być jeszcze lepiej. - Kładę się obok niego na łóżku i otulam ramieniem. Chłopak chowa twarz w zagłębieniu mojej szyi. - Podświadomie czujesz, że to twoje miejsce. Chcesz, abym cię dotykał... Zawsze to lubiłeś i teraz jest dokładnie tak samo. Czego się boisz?
- Nie wiem – odpowiada mi drżącym głosem.
- Nie skrzywdzę cię. Pozwól mi sprawić sobie rozkosz – całuję jego rozchylone usta raz, a potem drugi. Jakiś głos w mojej głowie powtarza mi, że powinienem być cierpliwy. W końcu oddaje pocałunek, obejmując mnie za szyję. Decyduję, że nie będę dłużej czekać. Odzywa się we mnie egoista, który chce go teraz, natychmiast! Ma być mój! - Odwróć się – proszę, by ułatwić sobie zadanie.
- Nie będę cię widział – ociera się wargami o mój policzek.
- Josh...
- Nie...
- Tylko później nie mniej do mnie pretensji.
- Nie udawaj, że liczysz się z moim zdaniem. Robisz co chcesz, a mnie traktujesz jak zabawkę.
- To nieprawda! - oburzam się. - Powiedziałeś, że jest ci trudno. Brakuje ci kogoś, na kim mógłbyś się oprzeć, choć jestem na wyciągnięcie ręki. Nie ufasz mi. Po dzisiejszej nocy zmienisz zdanie – z czułością dotykam jego policzka.
- Seks z tobą tego nie zmieni! W ten sposób z pewnością nie przywrócisz mi wspomnień!
- Moja bliskość stanie się jedyną rzeczą, której będziesz pewny. Kocham cię. Nawet w chwili, gdy to mówię, próbujesz się odsunąć – uśmiecham się, widząc jaki jest spięty.
- Dziwisz mi się? Poznałem cię kilka dni temu! – robi obrażoną minę.
- Tak? - przesuwam dłonią po jego klatce piersiowej.
- Proszę, nieee... - piszczy przerażony, gdy wpijam się w jego szyję, zmuszając, by położył się na plecach. Zasysam mocno skórę, chcąc ją naznaczyć. Dzięki temu nikt inny nie śmie położyć na nim swoich brudnych rąk. Mój mały koteczek odpycha mnie od siebie, więc chwytam pewnie jego nadgarstki i układam na pościeli. Wolne dłonie są mi chwilowo zbędne. Mam inne pomysły do zrealizowania. Moja wargi skupiają się na jego sutku. Tym razem jestem delikatniejszy. Błękitnooki zaciska mocno usta i wygina się w moją stronę. Chce więcej. Wykorzystuję jego słabość i puszczam dłonie. Pieszczę skórę na jego mostku, czując jak szaleńczo bije mu serce. Rozsuwam mu nogi, by móc klęknąć między jego udami. Dopiero wtedy przytomnieje na tyle, że unosi powieki i spogląda na mnie zamglonym wzrokiem. Uśmiecham się do niego i sięgam po butelkę.
- Jesteś oszałamiająco piękny, wiesz o tym?
- Tristan...
- Obiecałem, prawda? Powiem ci co i kiedy masz zrobić. Jeśli mnie posłuchasz...
- Nie chcę! - próbuje wstać, lecz popycham go z powrotem na pościel.
- Leż! - rozkazuję mu, podnosząc głos. - Nie waż się więcej ruszyć! - ostrzegam ostrym tonem. - A teraz przytrzymasz swoje nogi o tak – unoszę mu biodra nieco w górę i ustawiam pod odpowiednim kątem.
- Nie zrobię tego!
- Dlaczego? - dziwię się.
- Bo to zawstydzające! - jego twarz zdaje się płonąć.
- Ja też jestem nagi i zupełnie mi to nie przeszkadza.
- Jesteś tak pewny siebie, że mógłbyś cały czas paradować nago i pewnie nawet byś tego nie zauważył – nie szczędzi mi uroczych złośliwości.
- Skarbie, jak ty mnie dobrze znasz – zaczynam się śmiać. - Koniec żartów. Chcę być już w tobie – ponownie sięgam po butelkę i wylewam sporą ilość płynu na dłoń. - Zrobię to bardzo powoli, więc... - chłopak odwraca głowę i zamyka oczy. - Josh, patrz na mnie. Sam chciałeś.
- Wiem, ale to dla mnie za dużo! - zalewa się łzami.
- No dobrze, nie będę cię męczył. Odwróć się – wzdycham. Ku mojemu zdziwieniu, pokornie wykonuje polecenie. - Biodra wyżej. - Obserwuję, jak chowa twarz w poduszce, jakby chciał się ode mnie odciąć. Nie podoba mi się to. Wolałbym widzieć jego reakcje, ale z drugiej strony to nie jest jego pierwszy raz, a ja tak długo czekałem... Nie tracę czasu i od razu wsuwam w niego dwa palce.
- To boli! - rozpacza oskarżycielskim tonem, rzucając mi złowrogie spojrzenie.
- Nie bolałoby, gdybyś się rozluźnił – odpowiadam spokojnie, kontynuując natarcie.
- Może samemu spróbujesz?! - warczy.
- Jeśli mnie ładnie poprosisz... A teraz rób co mówię. Nie walcz, tylko mi się poddaj. To potrwa chwilę, a potem nie będziesz miał dość.
- Kłamiesz! - gwałtownie nabierając powietrza, gdy dołączam jeszcze jeden palec.
- Spokojnie... Już dobrze... - chcę go jak najszybciej obłaskawić. Wolną dłonią głaszczę jego plecy. To zawsze działało na niego kojąco. - Lepiej? - pytam, gdy mam pewność, że mogę w niego wejść.
- Tak - łka, zanosząc się płaczem.
- Skarbie, zabiorę rękę i...
- Tristan, nie! Jesteś za duży! Zrobisz mi krzywdę! - nie jestem w stanie po raz kolejny tłumaczyć mu, że nic złego mu się nie stanie. Chcę go. Tak bardzo... Jego łzy i protesty wydają mi się tak odległe. Ile czasu minęło od chwili, kiedy kochaliśmy się po raz ostatni? Noc przed jego egzaminem. Uczył się do późna, a gdy skończył... Nie musiał nawet nic mówić. Dobrze wiedziałem czego chce. Namiętność, która nas łączyła zdawała się nie mieć końca. Ciągle nienasyceni sobą. Wiecznie było nam mało. Od chwili, gdy opuścił moje ramiona, tęskniłem. Brakowało mi go przeraźliwie mocno. Śnił mi się. Słyszałem jego głos, czułem zapach. Robiłem co mogłem, by zapomnieć. A teraz znowu jest tutaj. W moim łóżku, zdany wyłącznie na moją łaskę...
Wchodzę w niego powoli, dając mu czas, by się oswoił z sytuacją. Jego krzyk tłumiony jest przez poduszkę. Wybacz, skarbie...
- Oddychaj. Najgorsze już za tobą. Bardzo boli?
- Nie ruszaj się jeszcze – prosi.
- Kochanie... - moje palce wbijają się w jego biodra. Chciałbym go ostrzec, lecz zamiast tego, zaczynam się powoli poruszać. Tego uczucia nie da się z niczym porównać. Jest fenomenalne. I zawdzięczam je tylko i wyłącznie jemu... Z żadną inną osobą nie było mi nigdy aż tak dobrze.
- Tristan... Nie tak szybko... - upomina mnie, lecz nie potrafię zwolnić. Jego jęki i westchnienia brzmią teraz zupełnie inaczej. Jest równie podniecony jak ja. Nogi mu się trzęsą, oddech rwie, a ciało pokrywa cienka warstwa potu. Chciałbym ją z niego zlizać... Niestety, ta przyjemność nie potrwa długo. Moje ruchy stają się bardziej agresywne. Orgazm to jedyna rzecz, która mnie obecnie obchodzi.
- Jesteś blisko, Josh?
- Mmm... - mruczy do mnie coś niezrozumiałego. Wreszcie dał się ponieść. - Zatrać się ze mną...
- Tristan! - krzyczy moje imię, opadając na poduszki. Nie mogę być gorszy. Spełniłem swoje zadanie. Dałem mu obiecaną rozkosz.
- Nie było źle, prawda? - pytam odzyskawszy oddech, przytulając się do jego pleców.
- Nie, nie było – przyznaje niechętnie.
- Jakie to uczucie, gdy masz mnie w sobie?
- Dziwne... Z początku bardzo bolało, ale potem... - rumieni się aż po same uczy.
- Następnym razem możemy się zamienić. Chcesz?
- Nie! I nie będzie następnych razów! - jego reakcja sprawia, że zaczynam się szczerze śmiać.
- Będą. Oczywiście, że będą – zapewniam go. Mam nad nim tę przewagę, iż dobrze znam wszystkie jego zachowania i pragnienia. Teraz chwilę odpocznie, lecz gdy się obudzi...
- A tobie... było dobrze? - szepcze.
- Z tobą każdy raz jest wyjątkowy – przeczesuję jego włosy palcami.
- Cieszę się – ziewa. - Mogę z tobą spać? - obraca się w moją stronę, szukając wygodniejszej pozycji.
- Nigdzie cię nie puszczę – okrywam go kołdrą, bo nie chcę, by się przeziębił.
- Na początku myślałem, że mnie nie chcesz... Tak dziwnie na mnie patrzyłeś... A tylko przy tobie... - niestety, nie wiem co ma na myśli, bo zasypia. To prawda. Inaczej na niego patrzyłem. Widziałem w nim zdrajcę, który zdradzał mnie i wykorzystywał. Ten ból nie minął. Wprost przeciwnie.Tym razem to ja go wykorzystam. Wychowam. Sprawię, że nie będzie widział świata poza mną, a gdy poczuje się pewnie...